جمعه, 23 آذر 1403-
جعل نام خليج فارس از منظر حقوق بين الملل عمومى
- توضیحات
دیده بان هشتم : پس از انعقاد کنوانسیون حقوق دریاها و توجهاً ماده ٢٤٦ این کنوانسیون، هر کشور ساحلی حق نام گذاری آبهای دریای سرزمینی و منطقه انحصاری اقتصادی خود را دارد. چرا که این ماده از حق دولت ساحلی در اعمال صلاحیت اعم از حق قانونگذاری و مدیریت و اقدام در زمینه تحقیقات علمی در منطقه انحصاری اقتصادی و فلات قاره صحبت می کند. در تفسیری موسع این حق شامل حق نامگذاری نیز میشود.
گروه متخصصین سازمان ملل برای تاسيساسامی جغرافیایی از سوی دبیرکل سازمان ملل متعاقب قطعنامهای از شورای اقتصادی اجتماعی ایجاد شد. این کارگروه از سال ١٩٦٧ تاکنون ٢٥ اجلاس داشته است. در بر اساس قواعد شکلی این کارگروه ، تصمیمات این نهاد لازم است به کنفرانس ملل متحد در خصوص استاندارد سازی اسامی جغرافیایی ارائه شود و در صورت تصویب کنفرانس برای تأیید نهایی به شورای اقتصادی اجتماعی ملل متحد ارسال شود. لذا تصمیمات کارگروه جنبه توصیهای دارد. تحقیقات کارگروه باید بر اساس دستاوردهای علمی و تولید دادههای اسم شناسی مکانها باشد. استانداردسازی بینالمللی اسامی لازم است از طریق استاندارد سازی ملی صورت گیرد. رأی گیری در خصوص موضوعات ماهوی با رأی اکثریت نمایندگان مناطق جغرافیایی صورت می گیرد و در صورتی که چنین اکثریتی حاصل نشد پس از ١٥ دقیقه مشورت مجدداً رأی گیری می شود و در صورت شکست رأی، آن موضوع رد شده محسوب می شود.
در ادامه توجه به نكات ذيل در خصوص دلايل نام گذارى آبهاى جنوبى ايران حائز اهميت است:
۱. نام خلیج فارس در کارگروه سازمان ملل برای اسامی جغرافیایی:
در بیست و سومین جلسه کارگروه اسامی جغرافیایی در ٤ آوریل ٢٠٠٦، شصت و یکمین گزارش خود را به اعتبار تاریخی، جغرافیایی و حقوقی نام خلیج فارس اختصاص داد. این گروه در بخشی از گزارش خود بیان می کند که حتی اگر جغرافی دانان گذشته نام خلیج فارس را برای این خلیج انتخاب نکرده بودند، بهترین نام برای این خلیج همان نام ایران (پرشیا) بر این خلیج بوده ، چرا که ایران بیشترین مرز را با این خلیج دارد و با جمعیتی حدود ٧٠ میلیون ، کشوری است که در میان کشورهای ساحلی خلیج بیشترین جمعیت را داراست. این گزارش اعلام می دارد «در طول قرون، حداقل ٢٥٠٠ سال که بخش عمدهای از آن در زمان امپراطوری فارس بوده است، هیچگاه میان تاریخ دانان و نویسندگان در خصوص یک نام در خاورمیانه چنین اتفاق نظری وجود نداشته است». این گروه با اشاره به تاریخنگاران و نقشههایی از گذشته به ذکر نام خلیج فارس در اسناد معتبر اقرار میکند. این گزارش با تفکیک میان سه دوره باستان، اسلامی و هژمونی پرتغال در خلیج فارس بیان می کند که در زمان حضور پرتغال در این خلیج ٥٠ نقشه و نامه تبادل شد که این منطقه با این نامها ذکر شده بود:
Persio-Persiski Zaliv, Persischer Golf, Pars Sea, Bahre Fars, Perza obol, Persiste Habbugt.
Persio-Persiski Zaliv, Persischer Golf, Pars Sea, Bahre Fars, Perza obol, Persiste Habbugt.
در سالهای ١٥٠٧ تا ١٩٦٠ تعداد ١٠ موافقتنامه میان کشورهایی چون کویت، عربستان، عثمانی، عمان و امارات به زبانهای عربی و انگلیسی منعقد شد که در آنها از نام خلیج فارس استفاده شده است. سازمانهای بینالمللی نیز در استفاده صحیح از نام خلیج فارس نقش داشته اند. به طور مثال ١٤ یادداشت دبیرکل ملل متحد در پاسخ و درخواست ایران برای استفاده درست از این نام در انتشارات و اسناد سازمان ملل و نهادهای وابسته قابل ذکرند. این گزارش در پایان از شورای اقتصادی اجتماعی ملل متحد میخواهد تا بر استفاده از نام خلیج فارس تأکید نماید.
۲. نام خليج فارس در ساير اسناد بين المللى:
علاوه بر ذکر نام خلیج فارس در سایت رسمی سازمان ملل متحد، دیوان بینالمللی دادگستری نیز در قضیه سکوهای نفتی همچون لوایح جمهوری اسلامی ایران و ایالات متحد امریکا از نام «خلیج فارس» استفاده نمود. شورای امنیت نیز در برخی قطعنامههای خود در خصوص جنگ عراق علیه کویت مانند قطعنامه ٦٨٧ از نام خلیج فارس استفاده کرده است.
علاوه بر ذکر نام خلیج فارس در سایت رسمی سازمان ملل متحد، دیوان بینالمللی دادگستری نیز در قضیه سکوهای نفتی همچون لوایح جمهوری اسلامی ایران و ایالات متحد امریکا از نام «خلیج فارس» استفاده نمود. شورای امنیت نیز در برخی قطعنامههای خود در خصوص جنگ عراق علیه کویت مانند قطعنامه ٦٨٧ از نام خلیج فارس استفاده کرده است.
۳. جنگ نام در خلیج فارس:
آزادی اطلاعات در حقوق بین الملل بشر که در ماده ١٩ میثاق مدنی و سیاسی ذکر شده است شامل آزادی ارسال و آزادی دریافت اطلاعات می شود. آزادی ارسال اطلاعات به طورمنطقی مشروط به صحیح بودن اطلاعات است. با اين وجود کشورهای عربی بدون توجه به مقررات بين المللى در انتشار نام مجعول از خلیج فارس در رسانه های ملی و بین المللی تعهدات خود مبنی بر ارسال اطلاعات صحیح را نقض کرده اند. این کنوانسيون کشوری که اطلاعات کذبی را علیه کشوری دیگر منتشر کند موظف به تصحیح آن از طریق همان کنوانسیون می کند.
آزادی اطلاعات در حقوق بین الملل بشر که در ماده ١٩ میثاق مدنی و سیاسی ذکر شده است شامل آزادی ارسال و آزادی دریافت اطلاعات می شود. آزادی ارسال اطلاعات به طورمنطقی مشروط به صحیح بودن اطلاعات است. با اين وجود کشورهای عربی بدون توجه به مقررات بين المللى در انتشار نام مجعول از خلیج فارس در رسانه های ملی و بین المللی تعهدات خود مبنی بر ارسال اطلاعات صحیح را نقض کرده اند. این کنوانسيون کشوری که اطلاعات کذبی را علیه کشوری دیگر منتشر کند موظف به تصحیح آن از طریق همان کنوانسیون می کند.